Nie tworzę literatury. Nie buduję fikcji. Po prostu piszę – o emocjach, uzależnieniach, mechanizmach, które trzymają nas w miejscu, i o sposobach, w jakie umysł sabotuje nasze próby zmiany.
Piszę o tym, jak można wrócić do życia.
Był czas, kiedy myślałem, że już nie ma dla mnie drogi powrotnej. Że straciłem za dużo, że zbyt wiele błędów zostawiło ślad, którego nie da się wymazać. A jednak jestem tutaj. Każdy krok, który stawiam, to moja decyzja – i każdy może ją podjąć, jeśli zrozumie, jak działa jego własny umysł.
To miejsce nie jest poradnikiem. Nie znajdziesz tu gotowych recept ani pustych frazesów. Znajdziesz za to prawdziwe historie i konkretne mechanizmy, które rządzą naszymi emocjami i zachowaniami.
Czasem wspieram się notatkami, narzędziami, które pomagają mi uporządkować myśli. Ale każde słowo, każda emocja i każda historia – są prawdziwe. To nie tylko moje życie. To także podróż w głąb ludzkiego umysłu.
Piszę to dla siebie. Piszę to dla tych, którzy szukają siły. Piszę to dla tych, którzy chcą zrozumieć siebie i odzyskać kontrolę.
Bo jeśli mogę Ci coś przekazać, to jedno: nigdy się nie poddawaj.
Kilka tygodni temu opublikowałem wpis „No to jak zacząć nie pić”, w którym opisałem, jak udało mi się przejąć kontrolę nad nawykami i zacząć odzyskiwać swoje życie. Pod tamtym wpisem pojawiło się wiele komentarzy, dostałem też sporo wiadomości – pisaliście o swoich sposobach, sukcesach, ale też o porażkach. Dzisiaj chcę
Oglądałem dzisiaj film Truman Show. Po raz n-ty. Ale tym razem inaczej. Bardziej świadomie. Szukałem podobieństw do mojego dawnego życia w schemacie, którego zasady pisał ktoś inny. Przez większość swojego życia Truman odgrywał scenariusz stworzony przez Cristofa, reżysera programu. Codziennie wstawał, robił swoje, nie marzył. Kiedy zaczynał myśleć o czymś
Wczoraj sprzątałem mieszkanie. W ręce wpadły mi stare dyplomy z poprzednich prac: pochwały, podziękowania, wyróżnienia. Od różnych dyrektorów, prezesów, ludzi, którzy kiedyś wydawali się ważni. Trzymałem je przez lata. Część z nich nawet wisiała na ścianie. Bo wydawało mi się, że to dowody, że jestem „kimś”. Wczoraj wyrzuciłem je wszystkie
Załóż konto, aby komentować posty, albo zapisz się do newslettera i bądź na bieżąco z nowymi wpisami.
Każdy z nas mierzy się z własnymi trudnościami – życiowymi wyborami, kryzysami, emocjami, które trudno zrozumieć. Jeśli masz historię, którą chcesz się podzielić, możesz do mnie napisać. Twoje doświadczenie może stać się wsparciem dla innych.
📲 Obserwuj, komentuj, dziel się swoimi myślami.
👥 Twórzmy miejsce, gdzie emocje, zmiana i odbudowa życia mają znaczenie.