Dzisiaj kolejny tekst anonimowej osoby – kontynuacja wpisu “Czy nastąpi ten przełom“. Jeśli chcesz podzielić się swoją historią – możesz to zrobić anonimowo, przez formularz: Podziel się swoją historią. 👉 Poniżej publikuję pełny tekst autora: Pisząc ten tekst po dwóch miesiącach od ostatniego wpisu nie mam pojęcia czy on już nastąpił,
Zauważyłem jedną rzecz. Część osób czyta wpisy. Część lajkuje. Ale są też tacy, którzy piszą do mnie bezpośrednio. Niepublicznie. W wiadomości. Po cichu. I to mi pokazuje jedno: Wszyscy szukamy. Kontaktu. Zrozumienia. Przestrzeni, w której nie trzeba udawać. Ale często nie wiemy, gdzie i jak. Dlatego stworzyłem na Facebooku grupę:
Początkowo ten wpis miał być o czymś innym. Na fali różnych dyskusji chciałem napisać o tym, że wielu z nas przestało pić, by nie ranić innych. Bo alkohol zostawia zgliszcza – także w relacjach. Pojawia się rozżalenie, agresja, stajemy się okropnymi ludźmi. Ale przyszła mi do głowy inna myśl –
Kiedy patrzę wstecz na swoje życie, widzę powtarzający się wzorzec – ucieczki. Przed bólem, przed zranieniem, przed ryzykiem. Miałem świetny mechanizm obronny: zanim coś się rozpadło – sam odchodziłem. Zanim ktoś mnie ocenił – sam się wycofywałem. Zanim coś zabolało – znikałem. Były momenty, kiedy czułem, że nie mam już
Nie planowałem tego wpisu. Powstał spontanicznie, jak wiele najprawdziwszych myśli. Dzisiaj miałem kolejny bieg. Dałem z siebie wszystko i nawet poprawiłem czas. Dostałem medal, wróciłem do domu… I z jednej strony było dobrze, bo znów pokazałem sobie, że mam determinację. A z drugiej? Znowu nie miałem komu przybić piątki na
Znam bardzo dobrze mechanizmy sięgania po alkohol. Szukanie powodów, dla których ten dzień jest „wyjątkowy” i wypicie wódki staje się „w pełni usprawiedliwione”. Powtarzanie sobie: „dzisiaj muszę, ale to już ostatni raz, potem koniec” – znam to na pamięć. Dziś wiem, jak bardzo się wtedy oszukiwałem. Te wszystkie argumenty były
Dziś mamy Dzień Dziecka. Dzień, w którym dajemy naszym dzieciom prezenty, składamy życzenia, spędzamy miło czas. Dzisiejszy dzień skłonił mnie do przemyśleń na temat tego, jak nasze zachowanie wpływa na dzieci (nie tylko nasze) i w jaki sposób modelujemy ich wzorce zachowań. Ja i moja córka Z uwagi na moją
Dzisiejszy wpis będzie bardziej o mnie niż o mechanizmach walki z uzależnieniami i emocjami. To kilka przemyśleń o tym, co dzieje się potem — kiedy wyrwiesz się z nałogu, kiedy emocje wracają z pełną siłą, a stare życie przestaje istnieć. U mnie wiele rzeczy wydarzyło się jednocześnie: wyszedłem z uzależnienia,
W moich wpisach często poświęcam dużo uwagi mechanizmom działania naszego mózgu. Robię to celowo, bo wierzę, że świadomość tych mechanizmów daje nam realną moc: pozwala przeciwdziałać automatycznym, wyuczonym przez lata reakcjom i w pewnym stopniu przejąć kontrolę nad własnymi emocjami, lękami czy stresem. Nasz umysł potrafi nam podsunąć obraz rzeczywistości,
Bądź na bieżąco! Otrzymuj powiadomienia o nowych wpisach prosto na swoją skrzynkę.
Twoje dane będą wykorzystywane wyłącznie do przesyłania informacji związanych ze stroną Emocje Bez Nałogu, w tym o nowych materiałach, wydarzeniach oraz innych ważnych aktualizacjach. Szczegóły dotyczące przetwarzania danych osobowych, w tym Twoje prawa, znajdziesz w naszej Polityce Prywatności.
